“De nieuwe standaard?”

Mensen spreken over “de nieuwe standaard”. De nieuwe standaard: is dat iets wat wij zelf kunnen bepalen of wordt het ons opgelegd. Heeft het voor jou te maken met kwaliteit, onderscheidend vermogen, beleid of de economische situatie? Bestaat er een nieuwe standaard die voor iedereen gelijk is?

Het bepalen van of accepteren dat er een nieuwe standaard is, heeft tijd nodig. Om te bepalen of je te maken hebt met een nieuwe standaard, moet je voor jezelf het hoe, wat en waarom bepalen. Zo vraag ik mij af of wij in Nederland nog in een economische crisis zitten of dat we moeten accepteren dat dit de nieuwe standaard zal zijn. Is het zo dat we boven onze stand(aard) geleefd hebben? Als we onze loonkosten, energiekosten, maar ook de kosten voor onze zekerheden vergelijken met andere landen in Europa, zijn wij dan niet veel te duur? Op veel agrarische bedrijven is het rendement ver te zoeken en kunnen veel, vooral jonge, ondernemers maar lastig van de kant komen. Gelukkig hebben we daarbij een overheid die kansen ziet om onze kennis weg te geven, al weet ik ook wel dat het belangrijk is om ontwikkelingslanden te ondersteunen. De Nederlandse agrariërs zijn afhankelijk van hun innovatief vermogen om de primaire productie hier te behouden, daar ligt onze concurrentiekracht en de basis van de Nederlandse economie. Bezuinigingen in de politiek zijn simpel gezegd lastenverzwaringen. Zonder dit innovatief vermogen zullen we moeten nivelleren en moeten we wennen aan deze nieuwe standaard.

Een nieuwe standaard die we wel kunnen bepalen is ons imago. Al jaren lang zijn we bezig met ons imago, maar doen we dit wel op de juiste wijze, zijn we op de goede weg? Worden jullie er soms ook niet moe van om je maar weer te moeten verdedigen? Er kan altijd wel iets beter. Maar het meeste baal ik van de hardnekkige vooroordelen. Onze productiemethodes zijn een voorbeeld in de wereld, maar onze maatschappij ziet het niet. Van verre komen de mensen om te werken in onze sector, die komen ook door andere landen heen, maar kiezen er toch voor om door te rijden naar Nederland. Dan moet het toch leuk zijn om hier te werken. Hoe kan het dan dat Nederland werkzoekenden heeft die het werk waarschijnlijk ook kunnen doen? Het probleem ligt hier volgens mij niet bij de sector, maar in onze maatschappij. Daarnaast zijn er nog veel dingen waar hard aan gewerkt wordt, maar blijkbaar zijn we niet in staat om dit te presenteren. Ons imago wordt er niet beter op als we alleen maar moeten verdedigen. Als je wilt winnen moet je scoren, trots zijn op wat je kunt en open zijn over de problemen waar je aan werkt.

Jan Enthoven
Portefeuillehouder tuinbouw