Fort Worth Stockyards


De bedrijfsbezoeken op vrijdag werden georganiseerd door het Texas Farm Bureau (TFB), een belangenbehartiger voor de boeren in Texas. Om 7.15 uur zaten we al in de bus op weg naar het eerste bedrijf. Onderweg hebben we Todd opgehaald. Todd is bestuursondersteuner en projectmedewerker bij TFB. Met hem zijn we naar bedrijven geweest in de Texas Panhandle, het uitgestrekte en vlakke noordwesten van Texas.
Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan Penhandle Milling Company. Dit bedrijf verwerkt tarwe tot diverse bloemproducten. In groepen van 8 liepen we langs het hele proces.
Hierna zijn we vertrokken naar F Troop Feeders, hier worden 25.000 stuks vleesvee gehouden! Indrukwekkend om te zien. Bij het bedrijf hoort een eigen fabriek om de hele maiskorrels door middel van stoom en walsen te vermalen tot goed te benutten voer. De kalveren komen hier op een leeftijd van 8 maanden en zijn slachtrijp rond de 2 jaar.
Het volgende bedrijf Cnossen Dairy Farm lag naast F Troop Feeders. Hier werden 11.000 Holstein & Jersey koeien gemolken. In een 2 x 60 stands melkstal werden de Holstein koeien tweemaal per dag gemolken. Het personeel draait diensten van 11 uur, 6 dagen achter elkaar, waarna ze twee dagen vrij hebben. Gemiddeld werd hier 36 liter gemolken. In een andere stal stond een 106 stands draaimelkstal, in deze stal werden voornamelijk nog Holstein koeien gemolken, maar ze waren in omschakeling naar efficiëntere Jerseys.
Na een pauze in een plaatselijk restaurant waar we meerval en steak hebben gegeten zijn we verder gegaan. We hebben een bezoek gebracht aan de Jay Wade Johnson Ranch. Op het bezochte perceel liepen 30 vaarzen waarbij de eerste kalveren inmiddels geboren zijn. Wanneer deze kalfjes in de herfst 8 maanden oud zijn worden ze verkocht om af te mesten.
Het laatste bedrijf, Quien Sabe Feeders, was het grootste bezochte bedrijf deze dag met maar liefst 55.000 stuks vleesvee. Van Holstein tot Jerseys, Limousine, Black Angus en diverse kruislingen, er was vanalles te zien. Ook dit bedrijf heeft een eigen fabriek voor de verwerking van het voer. De dieren worden 3 keer per dag gevoerd. Elke dag worden de hokken door cowboys te paard gecontroleerd.
Samen met Todd sloten we het programma af in de plaatselijke kroeg. Het Texas Farm Bureau heeft ons een interessante dag aangeboden en een goede indruk gegeven hoe er geboerd wordt in de Panhandle.

Donderdag 14 maart zijn we de dag gestart bij Texas Tech University Beef Research Facility in New Deal. Deze organisatie is opgestart in 1980 met het onderzoeken van koeien, varkens en schapen. De onderzoeken hebben betrekking tot groei en efficiëntie van de voeropname.
Daarna hebben we een bezoek gebracht aan het openluchtmuseum genaamd National Ranching Heritage Center. Dat liet de geschiedenis en tradities van ranches in Texas zien.
Vervolgens gingen we naar belangenvereniging PCG (Plains Cotton Growers) voor de katoenboeren. PCG is opgericht in 1956 en is een non-profit organisatie. PCG doet ook onderzoeken naar genetica van katoenzaden en vernieuwende technologie. Dit doen zij om een hogere productie te kunnen realiseren.
Als laatste werden we uitgenodigd door de Texas Cattle Feeders Association (TCFA) voor een warme maaltijd en een presentatie over wat hun organisatie betekent voor de agrarische sector in Texas. In TCFA zijn alle vleesvee houders verenigt en zij houden zich bezig met lobby en activiteiten zoals cursussen. De TCFA stimuleert bedrijven om transparant te zijn naar de consument door middel van rondleidingen, het ontvangen van scholen en gebruik te gaan maken van social media.

Woensdag zijn we op bezoek geweest bij melkveebedrijf Kuiper Dairy in Hico van Clemens en Karin Kuiper. Omdat ze in Nederland het melkveebedrijf thuis niet konden overnemen zijn ze in het buitenland de uitdaging aangegaan om te gaan melken. In Oost-Duitsland zijn ze begonnen op een grupstal met ongeveer 20 koeien. Daar hebben ze het bedrijf laten groeien tot dat ze de mogelijkheid kregen om het bedrijf te verkopen. In 2006 zijn ze naar Texas vertrokken en begonnen ze met het huren van een melkveebedrijf. Inmiddels hebben ze dit bedrijf gekocht en melken ze 4000 koeien op 1200 hectare grond. Deze grond gebruiken ze om hun eigen ruwvoer te telen, waaronder 2 teelten mais per jaar achter elkaar. Doordat er weinig regels zijn kun je in Texas ook echt met het boeren bezig zijn. En de kansen om met weinig startkapitaal een mooi bedrijf te beginnen zijn er nog steeds.
In de middag zijn we naar een koeienveiling gegaan. Hier wordt onverstaanbaar en binnen enkele seconden koeien verhandeld. Heel bijzonder om eens te zien!

´s Ochtends vertrokken we naar Henk Postmus, hij heeft een biologisch melkveebedrijf met ruim 1200 ha land. Henk is in 1998 verhuisd naar Texas en in 2013 overgeschakeld naar een biologische bedrijfsvoering. Er worden 1750 koeien gemolken en geweid. Henk hanteert hier een beweidingsysteem zoals in Nieuw Zeeland; elke dag wordt er gemeten hoeveel gras er staat en krijgen de koeien een nieuw perceel. Verse koeien tot 120 dagen worden 3 keer per dag gemolken, de rest 2 keer. Met de bus zijn we door de stallen gereden.
Vervolgens bezochten we de familie Stoker, waar een lunch voor ons klaar stond. Na de lunch hebben we een rondleiding gekregen over hun melkveebedrijf met 800 melkkoeien en bijhorend jongvee. Al het gras wordt met eigen persen in ronde balen geperst. Zo kunnen ze met twee personen inkuilen en zijn ze met inkuilen minder afhankelijk van personeel. Een goed jaar levert 4500 balen, een slecht jaar slechts 500.
Hierna zijn we doorgereden naar Albert Posthumus, de oprichter van AP Machinebouw in Nederland. Hij heeft in 1999 het bedrijf verkocht en is geëmigreerd naar Texas. Op dit moment heeft hij 80 medewerkers in dienst, verdeeld over zes locaties in de staten Texas , New Mexico en Kansas. De nadruk ligt op het maken en repareren van voermengwagens. Ook worden er mengkuipen op voormalige legertrucks gebouwd. Posthumus is continu bezig met het ontwikkelen van nieuwe machines voor de melkveehouderij, waaronder stationaire voermengwagens. Ook hebben ze een ‘service truck on wheels’ (vrachtwagen met mobiele werkplaats en kraan) om in andere regio’s voet aan de grond te krijgen en uiteindelijk mechanisatiebedrijven op te zetten. Daarna hebben we in Woody’s Place een dikke steak gegeten.



Iedereen bij NAJK zet zich dag in dag uit voor 100% in voor jou als lid. We zorgen bijvoorbeeld voor het materiaal, achtergrondinformatie en gespreksleiders voor interessante bijeenkomsten of discussieavonden, ontwikkelen trainingen en cursussen, regelen winacties en behartigen jouw belangen in Den Haag of Brussel. Wat deed NAJK voor jou in januari? Hier een kleine greep uit alle activiteiten:
Wat zal NAJK voor jou doen in februari?
Natuurlijk zal er in februari ook veel door NAJK worden georganiseerd. Lees het laatste nieuws op de NAJK-website. Hierbij alvast een voorproefje:
Nadat we gisteravond de toerist hebben uitgehangen in Rome en een deel van de groep het nachtleven van Rome is ingedoken gingen we vandaag op bezoek bij de Nederlandse ambassade. Hier waren ook jonge Italiaanse boeren bij aanwezig. We werden ontvangen door ambassadeur Joep Wijnands en Marguerite Sipman. De Nederlandse ambassade, AGIA en NAJK hebben zich aan elkaar gepresenteerd. Na een heerlijke lunch aangeboden gekregen te hebben van de ambassade zijn we richting het vliegveld gegaan en was de studiereis ten einde. We vlogen terug naar Nederland waar we weer in het dagelijks leven van onze bedrijven kwamen.
Na het ontbijt bij het naastgelegen koffiehuis zijn we vertrokken richting Rome. Het was een reis van ruim drie uur en hebben tijdens de reis veel van het Toscaanse landschap gezien. Een prachtig heuvelachtig landschap waarin ook veel landbouw bedreven wordt. Alle grond die ook maar enigszins bereik- en berijdbaar is wordt benut. Het bewijst dat een gemiddelde Italiaanse boer niet bang is om steile hellingen te trotseren. Veel grondbewerking gebeurt met relatief kleine rupstrekkers. Naast granen zagen we ook veel wijn- en olijfgaarden. Maar ook zagen we percelen waarop diverse soorten notenbomen staan. In de dalen wordt veel luzerne geteeld. Luzerne vormt een belangrijk aandeel in het voerrantsoen van veehouders.
Rond twee uur kwamen we aan in Rome en konden we direct genieten van de rijke cultuur van deze prachtige stad. Ook het chaotische verkeer hebben we mee mogen maken. Onze chauffeur liet dan ook regelmatig de claxon klinken, niet zelden gevolgd door een harde remingreep.
Na een hele rit door de stad kwamen we uiteindelijk oog in oog te staan met het Colosseum. Dit is een geweldig groot bouwwerk waarin in het begin van het Romeinse Rijk gladiatoren streden op leven en dood. Dat effecten van spelen vandaag de dag nog steeds aan de orde zijn bewees een gesloopt vijvermonument verderop in de stad na een verloren voetbalwedstrijd van Feijenoord. Met de metro hebben we nog een aantal andere highlights bekeken. De Sint Pieter in het Vaticaan hebben we vanbinnen bewonderd. In deze grootsheid voelden wij ons als agrariërs uit Nederland toch wel heel nietig. Verder hebben we de Trevifontein, de Spaanse Trappen, diverse tempels en het Pantheon bekeken.
Na een overheerlijke Italiaanse maaltijd te hebben genuttigd, dook de harde kern van het studiereis-uitgaansteam het Romeinse nachtleven in. De terugkeer in de het hotel bleef voor de achtergeblevenen niet onopgemerkt…!
De week is doormidden. Vandaag reizen we weer verder naar het zuiden van Italië. Na een bezoek aan een middelgrote supermarkt vertrokken we richting San Prospero. We bezochten Gruppo Italiano Vini, de grootste wijnproducent van Italië. Op deze locatie produceren ze per dag 150.000 flessen ‘sparkling’ wijn. Na een tour langs de 300 ketels, flessenvoorraad en wijngaard was het tijd om het zelf te proeven. Vier verschillende wijnen van cavicchioli u. & figli werden geserveerd, met Italiaanse delicatesse. Er werd uitleg gegeven over de smaak en structuur van de wijnen. Op kleur, bubbels, geur en smaak is de wijn te beoordelen. Een drogere wijn wordt in Lambrusco het meest gedronken, dit past het beste bij de lokale Italiaanse gerechten. Twintig procent van de wijnen van Gruppo Italiano Vini wordt geëxporteerd naar landen als Amerika, China, Duitsland en Engeland. Dit zijn met name de zoete gangbare wijnen.
Na een wijnproeverij vertrokken we met de bus richting Toscane voor een bezoek aan de Public Authority Regione Toscana (het provinciehuis van Toscane). Er werd verteld over het beschikbare landbouwbudget van Europa, landelijke en regionaal voor de boeren uit de regio Toscane. Starters krijgen een budget tussen de €30.000,- en €50.000,- om als jonge landbouwer te beginnen in Toscane. Ook heeft Toscane The Landbank. Daarin hebben jongeren ook voorrang voor de beschikking van grond. Na een korte discussie en een echt Italiaans ijsje vertrokken we met de bus naar Albergo Giardino. We werden ontvangen op het bedrijf van de voorzitter van de jonge boerenorganisatie in Toscane. Hij produceert de Brunello di Montalcino ‘ Martoccia’-wijnen. Onder het genot van een Italiaans diner mochten we deze proeven. Afsluitend begeleide hij ons door Montalcino, de plek waar we overnachtten.
Groetjes uit Toscane!
We zijn dinsdag begonnen met een rondleiding over Cascina Caremma, de plek waar we gisteravond in het donker aan kwamen. Leuk om dan bij daglicht verrast te worden. Vervolgens gingen we naar het indrukwekkende melkveebedrijf van de familie Mulino in Lodi. Op dit bedrijf lopen 2000 runderen waarvan er nu 800 aan de melk zijn. Op dit grote familiebedrijf wordt met 18 medewerkers het werk gedaan. Er is 600 hectare grond in gebruik waar maïs, gras en luzerne geteeld wordt. De mest wordt verwerkt in een grote vergister waar ook het restvoer en de mindere kwaliteit stro en mais in gaat. De famlie Mulino heeft het bedrijf 20 jaar geleden gekocht nadat ze op hun oude bedrijf weg moesten voor uitbreiding van de stad Milaan. De koeien liggen ook hier in diepstrooisel boxen en worden gemolken in een grote 48 stands buitenmelker van De Laval. Er wordt een indrukwekkende productie gehaald van 13.000 kg melk per koe per jaar met 4% vet en 2,7% caseïne. Dat is een kengetal waarop de hoeveelheid kaas die er van de melk gemaakt kan worden op wordt gebaseerd. Ze kennen dus niet zoals wij Nederlanders de vet-eiwit-lactose verhouding. De melk wordt geleverd aan een kleinere coöperatie van ongeveer 100 melkveebedrijven die vervolgens de melk doorverkoopt aan de grote coöperatie en Grano Padano producent Latteria Soresina. Op dit moment wordt er 38,5 cent per kg melk uitbetaald zonder de nabetaling die nog moet komen.
Na het bezoek aan het melkbedrijf vertrokken we richting Bologna. Hier is de AMA-group gevestigd. Dit bedrijf maakt assemblageonderdelen voor verschillende agrarische machinefabrikanten o.a. Claas, Merlo en Toyota. Dit was de hoofdlocatie, er werden voornamelijk printplaten gemaakt en getest. Daarnaast hadden ze een softwarepakket ontwikkeld voor het verzamelen van verschillende data en deze vervolgens in een onlineprogramma te koppelen.
Na dit bezoek zijn we doorgereden naar SEAT-industries. SEAT-industries is een dochteronderneming van de AMA-group. Jaarlijks worden hier ongeveer 250.000 stoelen geproduceerd die geschikt zijn voor onder andere tractoren en grasmaaiers.
Aan het eind van de middag nog een rondje gedaan op een akkerbouwbedrijf wat graan, soja en mais in het bouwplan had. Ook hadden zij een grote loonwerktak. Het bedrijf werd gerund door Valeria, zij is de manager, haar vader en broer zijn verantwoordelijk voor het operationele deel. Gemiddeld behaalden ze een opbrengst van 7 ton graan per hectare.