Ongeveer een jaar geleden had ik nergens meer plezier in. Ik was vaak chagrijnig en ik had helemaal geen zin meer om het bedrijf van mijn ouders over te nemen. Verkoop de boel maar dacht ik dan neem ik een kantoorbaan. Lekker vrij in het weekend en geen zorgen meer aan m’n hoofd. Met deze houding frustreerde ik niet alleen mezelf, ook de mensen om mij heen en de dagelijkse gang van zaken op ons melkveebedrijf.

Thuis zijn we open over hoe we ons voelen en kunnen we makkelijk praten. Toch kwam ik er thuis aan de keukentafel niet uit. Mijn ouders stelden voor eens met iemand anders te gaan praten om uit de bubbel te komen. Een dag later had ik Paulien Hogenkamp aan de telefoon en legde mijn probleem uit. Zij bracht me in contact met Martine Platvoet, coach op agrarisch gebied.

Ik verwachtte natuurlijk niet dat na een middagje praten alles ineens helemaal goed was. Maar na een aantal gesprekken begon ik mijzelf steeds beter te begrijpen. Wat wil ik, wat kan ik goed en wat doe ik graag.

Ergens diep van binnen wist ik dat heel goed. Ik wist altijd al precies wat ik wilde. Daar was nooit een speld tussen te krijgen. Ik was het alleen een beetje vergeten. Met een vol hoofd lukte het mij niet meer eruit te krijgen waarom ik het bedrijf over wilde nemen.

Martine hielp mij met kleine stappen mijn hoofd weer wat leger te krijgen en terug te halen wat zo diep weggestopt zat. En nee, dat gaat niet van de ene op de andere dag.
Ik ben nu een jaar verder en heb het vizier weer op vooruit. Ik weet weer ouderwets wat ik wil en heb acties ondernomen om te zorgen dat ik de dingen doe die ik leuk vind en waar ik voldoening uit haal.

Achteraf gezien vind ik het wel gek dat ik dit niet standaard elk half jaar doe. Even praten over mezelf met iemand buiten mijn eigen kring.  Elk bedrijf geeft geld uit aan studie en ontwikkeling. Maar dat is niet zo gangbaar bij agrarische bedrijven. Best gek. Zeker de laatste jaren is mentale gezondheid van boeren een onderwerp waar steeds vaker aandacht voor is.

Dit gaat dan vaak over de boeren van bedrijven die willen stoppen – in de media aangeduid als de ‘oudere’ boer. Ik denk dat de bedrijfsopvolgers een onderbelichte groep is. Naast dat deze groep voor een grote stap in zijn of haar leven staat, gaat het niet meer alleen over het financiële deel. Er is ook nog een maatschappij, die van alles van ons verlangt. Onberekenbare politiek, stikstof en noem het maar op.

Tja dan kan het gebeuren dat, net als bij mij, de boel een keer vastloopt. Reflecteren of van je af praten is dan wel zo gezond.

Coaching is iets voor mensen die niet weten wat ze willen, dacht ik altijd. Maar ik kan het iedereen aanraden. Nu doe ik weer met plezier wat zo diep in het hart zat en waar ik gelukkig van word: Boeren!

Christian Muilerman, voorzitter OAJK