Tijdens deze zonnige lente dagen is het druk op de wegen rondom onze boerderij in Oxe. Druk met wandelaars, fietsers, mensen op skeelers en in auto’s. Er zijn natuurlijk altijd wel veel wandelaars en fietsers te zien hier maar nu is het gewoon echt druk!

Logisch natuurlijk dat je na een tijd binnen even de frisse lucht in wilt en probeert de narigheid van nu te vergeten.  Normaal zouden deze mensen massaal naar de terrassen trekken om te genieten van de eerste echte zon en een koel drankje. Helaas is dit door de coronacrisis even niet mogelijk. Een ramp voor de horecaondernemers.

Ik probeer er de positieve kant van te bekijken. Des te meer mensen zien nu hoe rijk het buitengebied van Deventer is. De weilanden met grazende koeien, de bossen, de vogels, de hazen en reeën. Het typische coulisselandschap zoals wij dat hier kennen. Naast de zorgen over het coronacrisis die iedereen nu ervaart, heb ik ook mijn zorgen over het voortbestaan van het landschap zoals wij dit nu kennen.

In het najaar van 2019 gingen wij boeren de straat op om te laten horen dat wij vrezen voor ons voortbestaan door nieuwe stikstofregels. En nog steeds vrezen wij daarvoor aangezien, ondanks dat er op dit moment een crisis aan de gang is in ons land, de stikstofregels er doorheen gedrukt worden in Den Haag. Zelfs maatregelen om de stikstofuitstoot op boerderijen te beperken, aangedragen door het LandbouwCollectief, werden niet gehoord. Afgelopen week werden die zorgen nog maar eens bevestigd door de actie van de Provincie Noord-Brabant. Zij kochten boerderijen voor de ontwikkeling van Logistiek Park Moerdijk. Vruchtbare landbouwgrond voor beton en verkeer.

Dit zogeheten extern salderen betekent dus dat de industrie, boerderijen op kan kopen om te groeien. Wij, jonge boeren, kunnen niet op tegen deze kapitaalkrachtige bedrijven. Daar waar wij in de primaire sector met kleine marges werken. Voldoende om gelukkig van te leven en ons bedrijf mee te ontwikkelen. Maar onvoldoende om met de grote industrie te concurreren. En deze ontwikkeling is juist hard nodig in deze veranderende maatschappij met een veranderende vraag. Waar wij als jonge boeren en boerinnen graag aan willen voldoen.

Een feit is dat er steeds minder jongeren zijn die het zien zitten om het boerenbedrijf van hun ouders over te nemen. Maar door het verwijderen van het hek om onze sector door middel van het extern salderen, vrees ik een nog grotere teruggang van het aantal boerderijen in onze provincie. Met deze teruggang verliezen wij ook ons landschap. Want waar zien we dan nog koeien in de wei, wie onderhoudt de houtwallen, bossen en velden. En wat gebeurt er met deze vruchtbare gronden, ruilen we deze in voor zonneparken waar geen weidevogel kan landen of komt er industrie voor in de plek? Wat doet dit met de leefbaarheid van ons buitengebied en de dorpen?

Ik hoop dat onze provincie het “cowboy gedrag” van Noord-Brabant niet na gaat doen. En zuinig is op haar landschap en de boeren niet in de uitverkoop doet maar een toekomst geeft. Ik hoop dat het nog lang druk zal blijven op onze buitenwegen met fietsers en wandelaars. Daarom zal ik blijven pleiten voor het hek om onze sector en ik hoop u ook. Geniet van wat het landschap ons te bieden heeft en de kleine dingen. Dat doe ik ook elke ochtend als onze koeien de wei in rennen. Vooral nu, nu we het allemaal zo hard nodig hebben.

Christian Muilerman

Christian Muilerman is jonge boer in Oxe en voorzitter van het OAJK.