Na een relatief rustige periode is het weer alle hens aan dek bij CEJA. Er is een standpunt ingenomen over de toelating van glyfosaat, begin maart vond de standpuntbepaling over de Brexit plaats en de discussie over het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB) loopt door. De komende maanden praat het CEJA-bestuur met de vertegenwoordigers van de nationale organisaties ook door over de interne structuur van de organisatie. Kortom: genoeg te doen in het Brusselse!
Van 4 december 2017 t/m 15 januari 2018 was de Jonge Landbouwersregeling (JOLA) voor de derde keer opengesteld. In 2016 heeft het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt (NAJK) voor de eerste keer een evaluatie gehouden. Deze werd door veel jongeren ingevuld en heeft ervoor gezorgd dat er diverse aanpassingen, verbeteringen, in de JOLA zijn doorgevoerd. De evaluatie was dus zeer succesvol en gaf provincies inzicht in hoe jonge ondernemers de JOLA ervaren.
Niet alle actiepunten zijn overgenomen, ook de tijd is anders. Daarom evalueert NAJK ook de laatst opengestelde openstelling. Wij zijn benieuwd wat je van de aanpassingen vindt en welke actiepunten er volgens jou nog zijn! De evaluatie is bedoeld voor alle jonge agrarische ondernemers, ongeacht of je gebruik hebt gemaakt van de JOLA. Invullen van de evaluatie kan tot en met 29 april 2018.
Klik hier om naar de evaluatie te gaan. Het invullen duurt enkele minuten.
Het onafhankelijke Vertrouwensloket beoogt preventie en tijdige signalering van verminderde dierzorg en verwaarlozing van dieren die gehouden worden op een landbouwbedrijf.
Hoewel Nederland er qua diergezondheid in vergelijking tot andere landen goed voor staat, heeft de sector in 2002 zelf het Vertrouwensloket opgezet. Het loket is opgezet om veehouders in nood te helpen, waardoor het aantal gevallen van verminderde dierzorg wordt beperkt en om vragen hierover te beantwoorden.
Het vroegtijdig signaleren van verminderde zorg is belangrijk, omdat er dan veel ellende voor mens en dier voorkomen kan worden. Samen met ruim 20 erfbetredende organisaties heeft het Nederlands Agrarisch Jongeren Kontakt afspraken gemaakt over onze rol en bijdrage in het signaleren van verminderde dierzorg en dierverwaarlozing op bedrijven. Erfbetreders komen veelvuldig bij veehouders op het erf en kunnen tijdig signalen oppakken en actie ondernemen. Want het voorkomen van dierverwaarlozing begint met een tijdige signalering van verminderde dierzorg.
Meldingen kunnen gedaan worden op www.vertrouwensloketwelzijnlandbouwhuisdieren.nl.
LTO Nederland, NMV, NAJK en netwerk GRONdig hebben afgelopen dagen bij leden geïnventariseerd wat de grondslag is voor de blokkade van hun bedrijf. Deze inventarisatie leidt tot twijfels over de uiteindelijke omvang van de door de overheid gepubliceerde aantal onregelmatigheden in het I&R systeem. Momenteel zijn circa 2000 bedrijven geblokkeerd. Zij zijn in crosschecks met verschillende database opgevallen en door de overheid als verdacht bedrijf aangemerkt. De blokkade is buitenportioneel, is de conclusie.
De genoemde meldpunten hebben veel reacties ontvangen. Concreet vallen de meeste meldingen in drie categorieën:
1. Het ontbreken van een kalf datum bij een vaars door een opgebroken dracht, vroeggeboorte of een doodgeboren kalf waarbij het moederdier niet gekoppeld wordt;
2. Pinken die ouder zijn dan 27 maanden, al dan niet in combinatie met tweelinggeboortes op het bedrijf;
3. Technische systemen die niet juist gekoppeld zijn waardoor gegevens niet goed doorkomen bij de overheid.
NMV, LTO, NAJK en Netwerk GRONDig staan achter de minister in haar kordate optreden tegen bedrijven die aantoonbaar frauderen. Maar veel van de gemelde gevallen zijn vermoedelijk vooral te herleiden tot een administratieve fout of het gebrek aan communicatie tussen verschillende managementsystemen. De organisaties zijn van mening dat het hier veelal gaat om tekortkomingen in I&R die moeten worden opgelost, maar dat er geen sprake is van fraude. NMV, LTO, NAJK en Netwerk GRONDig staan voor de volle 100% achter goedwillende leden. En nemen afstand van het beeld dat wordt geschetst alsof alle veehouders fout zijn.
De melkveehouderijorganisaties zijn van mening dat de maatregel van blokkade in deze gevallen buiten proportioneel is. Zij roepen de minister op om veehouders zo goed en snel mogelijk te faciliteren om de blokkades ongedaan te maken. De partijen vinden dat in vele gevallen administratief bewijs volstaat om over te gaan tot deblokkade en hebben dit ook aangegeven bij LNV. De oplossing om over te gaan tot deblokkade ligt bij het aanleveren van bewijs bij RVO. Wij roepen onze leden veehouders dan ook op om zo snel mogelijk dit administratieve bewijs bij RVO aan te leveren.
Maandag 5 februari hebben we Mattijn Heijne en Casarone bezocht. Mattijn Heijne is een geëmigreerde Nederlander wie nu tien jaar met zijn vrouw en drie kinderen in Montevideo woont. Zijn vrouw is Uruguayaans en hebben elkaar ontmoet in Buenos Aires. Het bedrijf is in bezit van Mattijn’s echtgenote en schoonmoeder en omvat 2000 ha, 1500 vleeskoeien en 1200 schapen. Ze bezoeken het bedrijf gemiddeld vijf keer per jaar. De dagelijkse werkzaamheden worden uitgevoerd door lokale mensen en de supervisie wordt gedaan door de ‘’administrateur’’. Mattijn is vertegenwoordiger van machines voor de voedselindustrie. Bijzonder aan het bedrijf is dat het een eigen stuwdam heeft, welke wordt verhuurd aan Braziliaanse rijsttelers. Het bedrijf beschikt niet over stromend water, elektrische aansluiting of WiFi.
Land in Uruguay wordt gerangschikt in productiviteitindex. Het maximale is 100 en het geeft een indicatie over de vruchtbaarheid van het land. De productiviteitindex van de boerderij is 65, wat aangeeft dat het land niet is geschikt voor akkerbouw maar wel voor veeteelt. Het vee wordt geroteerd over het land. In de zomer en de winter is er voer tekort. Tijdens deze periode wordt er eigen verbouwde sorghum gevoerd, wat er niet alleen zorgt dat de conditie niet te veel achteruit gaat, maar ook dat de vruchtbaarheid van de moederdieren op peil blijft. Veel bedrijf kiezen ervoor de schapen weg te doen. De opbrengst is simpel gezegd te laag. Het bedrijf kiest bewust voor het houden van schapen omdat schapen een functie hebben in het systeem. Ze grazen namelijk de houterige pollen in het grasland weg zodat gras niet wordt belemmerd in de groei.
Het doel van het bedrijf is om verder te intensiveren. Niet door het aanleggen van een feedlot maar door de grasproductie en het areaal sorghum verder te verhogen. De runderen hebben een chip in het oor met een uniek registratienummer. Deze chip wordt kosteloos beschikbaar gesteld door de overheid en zorgt voor een 100% traceability van elk stuk vlees. Dit systeem is uniek in de wereld.
Uitdagingen van het bedrijf zijn:
-Rechtstreeks leveren aan slachthuis, dit verhoogt de rentabiliteit doordat alles in eigen beheer is.
-Omgaan met de werknemersmentaliteit. Dit kan in kaart worden gebracht door middel van de Hofstede theorie. Zo is het uncertainty avoidence hoog, wat aangeeft dat onzekere factoren zoals innovatie doorgaans vermeden worden. Tevens hebben de vakbonden een sterke positie en werknemers veel rechten.
Anekdotes:
In de negentiende eeuw was er een vulkaanuitbarsting in Spanje. De toenmalige koning heeft veel Spanjaarden bewogen om naar Uruguay te emigreren. Deze families kochten veelal grote stukken grond. De echtgenote van Mattijn stamt af van één van deze families.
Haven Montevideo: De haven van Buenos Aires is slibgevoelig. Als oplossing werd er aan de andere kant van de rivier een haven gebouwd (Montevideo). Deze haven werd in de ogen van de Argentijnen te succesvol en er stond onenigheid. Uiteindelijk bemiddelde de Engelsen tussen beide havens. De Engelsen hadden belang bij een onafhankelijke haven tussen de twee grootmachten Argentinië en Brazilië.
Grondprijs verloop regio Melo: in 2008 $4500,-. Anno 2018 $ 1500,-. Reden grondprijsdaling: mensen met vermogen zochten een waardevaste belegging tijdens de economische crisis (2008).
Casarone Agroindustrial SA. (https://www.casarone.com.uy/) De wereldwijde rijstproductie in 2013, 2015, 2017 bedroeg respectievelijk 750, 740, 759 miljoen ton per jaar. 90% van deze hoeveelheid wordt in Azië geproduceerd en geconsumeerd. Uruguay is nummer 8 rijstexporteur ter wereld met 1,8 miljoen ton per jaar. Uruguay produceert alleen non-GMO rijst (El Paso, Olimar, Tacuari, Clearfield) en exporteert voornamelijk naar Peru, Brazilië, Irak en de EU. 1% van de landbouwgrond wordt ingezaaid met rijst (150.000 ha) welke allemaal door middel van onderwaterirrigatie wordt geteeld. De gemiddelde opbrengst 8,5 ton/ha, wat hoog is. Dit komt voornamelijk door het rotatiesysteem wat wordt toegepast (rice-pasture-rice-pasture-pasture-pasture-pasture-pasture). Wanneer het land ingedeeld wordt als pasture (grasland) wordt het beweid door vleesvee. Het vleesvee is verantwoordelijk voor 3% van de omzet. De kostenstructuur van de rijst is als volgt: Arbeid 20%, zaden/kunstmest 15%, diesel 15%, transport 20%, land/water 18%, drogen 12%. Wat resulteert in een kostprijs van $235/ton. Gemiddeld over vijf jaar is de opbrengstprijs $210/ton. De uitdagingen voor de komende vijf jaar zijn overleven en het bedrijf winstgevend maken door te investeren in innovatie (robotisering). Het aantal bedrijven wat rijst teelt is in drie jaar tijd afgenomen van 580 naar 450, wat resulteerde in een afname van het rijst areaal van 20.000 ha.
Aan het einde van de dag kregen we de unieke kans om even met beide voeten op Braziliaanse bodem te staan. Onze chauffeur kon minder lachen omdat hij dit moest bekopen met een prent voor zijn kapotte vooruit.
Tabéé
Tom en Robin
dav
dav
dav
dav
dav
dav
dav
dav
Vrijdagavond zijn we aangekomen in Punta del Este. Hier hebben we de zaterdag en de zondagochtend doorgebracht. Er waren een paar wijzigingen in het programma gekomen waardoor we zaterdag een vrije dag hadden. Deze hebben we wel besteed met een tour door de stad en bakken op het strand. Punta del Este is hét vakantieoord van Uruguay en omdat het hier hartje zomervakantie is, was het erg druk in de stad. De stad ligt op een schiereiland tussen de Atlantische Oceaan en de Rio de la Plata. Het is niet moeilijk om je hier een tijdje te vermaken door de aanwezigheid van de vele horecagelegenheden. Zondagmiddag zijn we met de bus richting het noordelijk gelegen Melo vertrokken. In dit kleine stadje hebben we een gesprek gehad met de landelijke en de lokale voorzitter van de “Federación Rural de Jóvenes”. Dit is de organisatie die opkomt voor de belangen van jonge boeren en mensen in het buitengebied. De federatie bestaat uit 150 leden (leeftijd 13-35 jaar) die vier keer per jaar samenkomen. De belangrijkste taken zijn het lobbyen bij de politiek voor trainingen en steun voor jonge boeren. Ook zetten ze zich in om sociale voorzieningen op het platteland te verbeteren, met name onderwijs. De organisatie is in ontwikkeling en groeit in het aantal leden. In totaal telt Uruguay 40.000 boeren.
We begonnen de avond met het drinken van Mate. dit is een lokale drank, vergelijkbaar met thee, die met een rietje uit een potje met gemalen theebladeren gedronken wordt. Het is een traditie om dit met elkaar te delen, maar het was voor ons wel even wennen.
De landelijke voorzitter Mauricio Piñiero heeft ons verteld over de kansen en uitdagingen waar jonge boeren in Uruguay mee te maken hebben. Hij heeft zijn boerderij vier jaar geleden verkocht en is nu manager van een handelsbedrijf in vleesvee. Sinds 2017 is hij voorzitter van de Federatie en hij zet zich in om alle delen van het land beter vertegenwoordigd te krijgen.
Mauricio vertelt over de landbouw in Uruguay in het algemeen en de landbouw in de regio die voor het grootste gedeelte uit vleesveeteelt bestaat. Door de aanwezigheid van veel stenen in de grond is er bijna niets anders mogelijk dan grasland.
Hij vertelt over proces van kalfje tot slachthuis, voor het merendeel puur gras, feedlot is niche. Door de beesten de laatste drie maanden harder te voeren krijgt men malser vlees dat ook iets beter betaald word. Er wordt ook meerwaarde gecreëerd ten opzichte van omliggende landen door de goede traceerbaarheid met elektronische oormerken. Elke locatie en enting van het rund wordt door de overheid geregistreerd en is tot in de supermarkt te volgen.
De lokale voorzitter Luciano heeft met zijn familie een bedrijf met 3000 hectare in de buurt van Melo. Ze hebben hier vleesvee, melkvee en trainen er paarden. Luciano zelf gaat nog naar school in Montevideo. Hij is trots op het familiebedrijf en wil dit graag overnemen.
Uitdagingen jonge boeren zijn:
Hoge belastingdruk is het grootste probleem. Er wordt veel belasting betaald over arbeid en goederen. Ook voor de export van landbouwproducten buiten de Mercosurlanden (Brazilië, Argentinië, Uruguay, Paraguay en Venezuela) moet stevig afgetikt worden aan de overheid waardoor er minder overblijft voor de boer.
Bedrijfsovername gebeurt op hogere leeftijd omdat jonge boeren vaak niet serieus genomen worden door de oudere generatie. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de angst voor onzekerheid en het onbekende die in de cultuur sterk aanwezig is. Dit remt innovatie en maakt het lastig voor ambitieuze jonge boeren om vrijheid te krijgen om te ondernemen. Dit vertaalt zich ook in een flinke rente van 9% die de banken berekenen.
Een probleem is ook dat als jonge boeren de stad een tijdje meegemaakt hebben voor een hogere of universitaire studie ze niet meer terug willen naar het platteland. Grootste oorzaak hiervan is het gebrek aan goede voorzieningen op het platteland.
We hebben de avond afgesloten met een diner in het hotel.
Geert en Jehannes
Iedereen bij NAJK zet zich dag in dag uit voor 100% in voor jou als lid. We zorgen bijvoorbeeld voor het materiaal, achtergrondinformatie en gespreksleiders voor interessante bijeenkomsten of discussieavonden, ontwikkelen trainingen en cursussen, regelen winacties en behartigen jouw belangen in Den Haag of Brussel. Wat deed NAJK voor jou in januari? Hier een kleine greep uit alle activiteiten:
Natuurlijk zal in februari ook veel door NAJK worden georganiseerd. Lees het laatste nieuws op de NAJK-website. Hierbij alvast een voorproefje:
‘s Morgens vroeg vertrokken we vanuit Colonia de Sacramento richting Daan van Langen. Daan is een Nederlandse jongen van 30 jaar oud en woont met zijn vriendin op een akkerbouwbedrijf. Hij woont nu vier jaar in Uruguay en is bedrijfsleider op het akkerbouwbedrijf met 750 ha grond met als hoofdteelten mais en soja.
Een van de overige gewassen die Daan teelt is koolzaad. Dit wordt gebruikt voor biodiesel. Het bedrijf is eigendom van een Amerikaanse investeerder. De soja heeft een hoog saldo, maar in verband met resistentie van onkruiden tegen glyfosaat wordt er ook gewisseld met mais. In de mais kun je onkruiden spuiten met middelen waar soja niet tegen kan. De maisteelt staat er in Uruguay om bekend moeilijk te zijn. Vooral droogte zorgt ervoor dat de opbrengst nog wel eens wil tegenvallen of mislukken. Echter met de juiste aanpassingen lukt het Daan inmiddels om bij de mais nu ook op sommige percelen 10 ton per ha te halen. Hierdoor zit het saldo van mais op Daan zijn boerderij ongeveer even hoog als het saldo van soja. In de winter worden er gewassen geteeld als groenbemester. Een van deze gewassen is rogge en hierover is Daan goed te spreken, omdat de wortels de grond los maken/houden.
Voor het zaaien van de soja past Daan geen grondbewerking toe. De rogge wordt doodgespoten en doorgezaaid met soja. De overgebleven rogge bedekt dan mooi de grond en dit zorgt er onder meer voor dat de grond minder snel uitdroogt. Daan heeft twee vaste medewerkers en in de pieken variabel personeel.
Daan heeft nu 150 stuks vleesvee. Hij zou graag meer organische mest willen gebruiken voor de bodemvruchtbaarheid. Echter dit moet ongeveer 180 km ver weg komen en door de transportkosten is dit te duur. In de toekomst wil hij misschien vleeskuikens gaan houden zodat hij dierlijke mest voor zijn grond krijgt om de bodemvruchtbaarheid te verbeteren en een deel van zijn gewasopbrengsten zou hij kunnen gebruiken als voer. Tot nu toe vonden wij dit misschien wel een van de grootste contrasten met Nederland. In Nederland moeten we betalen om van dierlijke mest af te komen en in Uruguay smeekt de landbouw bijna om dierlijke mest.
Omdat door droogte het risico op een mislukte oogst aanwezig is, Is Daan bezig met de aanschaf van een pivot. Naast de meeropbrengst van gewassen ziet Daan dit ook als een verzekering om de oogst niet te verliezen in een slecht jaar. Daan teelt naast een eindproduct ook nog zaaizaad voor de coöperatie. Hij is groot voorstander van coöperaties door de voordelen van het samen in en verkopen. Het mais en soja dat er op het bedrijf geteeld wordt is allemaal gmo. Daan is een enthousiaste en gedreven ondernemer en het was zeer interessant om zijn bedrijf te bezoeken en zijn verhaal te horen!
Onderweg in de bus kwamen we deze week geregeld protesterende boeren tegen. De boeren zijn boos omdat de overheid hoge belastingen heft op onder meer de brandstoffen en nutsvoorzieningen, wardoor deze erg duur worden (ongeveer 30% duurder dan de omliggende landen). Dit zorgt voor een hoge kostprijs. De landbouw is veruit de grootste sector van Uruguay. Daardoor is eigenlijk alleen bij de landbouw wat te halen voor de overheid. De boeren zouden graag zien dat de belasting die betaald wordt ook weer terug komt bij de landbouw. Momenteel wordt het voornamelijk gebruikt voor sociale voorzieningen.
‘s Middags reden we door naar Interfood. Voordat we bij het bedrijf waren kwamen we door een poort met veel beveiliging. Het bleek dat Interfood is gevestigd op een free trading zone. Dit is een terrein met allerlei handelsbedrijven. Deze vestigingen zijn officieel niet in een land gevestigd. Je kunt het vergelijken met de taxfree shops op het vliegveld. We begrepen dat het onder andere voordelen geeft bij de volgende situaties: 1. producten importeren en pas invoerrechten betalen als je het product weer verkocht hebt in het land van bestemming. 2. Geen inkomens/winst-belasting over de handel.
Wel wordt er gewoon belasting betaald over de salarissen. Door de vele werkgelegenheid die een free trading zone bied is dit interessant voor een overheid.
Interfood is een Nederlands zuivelhandelsbedrijf met vestigingen over de hele wereld. De vestiging waar wij waren was dus niet in een land gevestigd. Vergeet dat je in Uruguay bent zeiden ze. We werden ontvangen door Maria Fernanda Vila. Zij vertelde ons waar Interfood zich mee bezig houdt en over de zuivelmarkt in Uruguay. 70% van de zuivel in Uruguay wordt geëxporteerd. Hiervan wordt ongeveer 50% via Interfood verhandeld. Kort geleden ging er een groot aandeel van de export naar Venezuela. Door de crisis daar is dit terug gegaan naar 0% . Nu gaat het grootste deel van de zuivel naar Brazilië. Door het handelsverdrag met Brazilië, Paraguay, Venezuela en Argentinië (genaamd Mercosur) is Uruguay beperkt in het aantal exportlanden. Dat het overgrote deel van de zuivelexport nu naar Brazilië gaat, zorgt ervoor dat Uruguay erg afhankelijk is van Brazilië, zoals ze dat eerst van Venezuela waren. Dit is een risico.
Kort gezegd koopt Interfood zuivelproducten van zuivelleveranciers en verkoopt dit door over de hele wereld. Het was een interessant verhaal waar we weer veel van geleerd hebben. Wij wisten vooraf niet dat er iets bestond als een free trading zone en een aantal van ons hadden niet verwacht dat zo’n groot deel van de export handel via bedrijven als deze gaat.
Na een aantal uren in de bus kwamen we weer aan in Montevideo waar we overnacht hebben.
Groeten Sicco en Rik
Rond 8 uur vertrokken we uit het hotel in Montevideo, waarna we na anderhalf uur rijden aankwamen bij Alessandro Mietto in Libertad.
Alessandro is akkerbouwer en bewerkt 1200 ha, waarvan 800 in eigendom. Het is een familiebedrijf wat zijn vader begonnen is. Hij plant 250 ha aardappelen voor consumptie jaarrond. Zomers verbouwt hij 400 ha korrelmais en 400 ha sojabonen, in de winter tarwe, gerst en haver.
Het bedrijf van Alessandro is gevestigd langs de rivier, hier zijn de beste akkerbouwgronden van Uruguay met prijzen van 15.000 tot 20.000 dollar per ha. Dit komt vanwege de goede grond en dat er water in de grond aanwezig is wat goede opbrengsten mogelijk maakt.
De poters voor de 250 ha aardappelen teelt hij deels zelf (50%), de rest word direct gekocht in Canada, USA, UK, Frankrijk en Nederland. De ene helft wordt tussen 15 december en 15 maart gepoot, de andere helft tussen 15 juli tot 15 september. Hierdoor heeft hij jaarrond aardappelen te verkopen aan de lokale markt. De opbrengst is tussen de 25 en 45 ton. De verkoopprijs is ongeveer 70 euro per 100 kg.
De meeste aardappels worden door middel van druppelirrigatie bevloeid. In de zomer alles in verband met de droogte, in de winter 40% omdat het dan natter en kouder is. Alessandro hanteert een rotatie van 1 op 3 / 4. Alessandro heeft 20 mensen vast in dienst, daarnaast huurt hij 30 mensen in tijdens de oogst.
In Uruguay wordt 5000 ha aardappelen verbouwd door 150 akkerbouwers, 80% van dat areaal wordt door 15 akkerbouwers gedaan. De rijen staan 80 cm uit elkaar, de poters worden 25 a 30 cm uit elkaar gepoot.
Allessandro wil in de toekomst een eigen bewaarloods voor aardappelen bouwen en aardappelen verwerken tot kant en klare producten, om zo de tweede keus aardappelen te verwaarden.
Na het zien van de velden en de gewassen stond er een heerlijke lunch klaar die Alessandro voor ons had laten bereiden.
Na de lunch zijn we vertrokken naar melkveehouder Alvaro Lepido. Hij is 56 jaar en runt een melkveebedrijf met 800 melkkoeien, 700 jongvee en 300 vleesvee. Op jaarbasis produceert hij 4 miljoen kg melk met 4,5% vet, 3,7% eiwit. Hij heeft kruisling koeien, Holstein x Jersey. Tussen februari en april heeft hij de afkalfpiek, dit past mooi in het patroon van het grazen in het veld.
Alvaro heeft 1200 hectare grond in gebruik, waarvan hij 800 ha voor melkvee gebruikt, 300 voor de sojateelt en 100 om het vleesvee te beweiden. Voor de melkvee teelt hij Engels raaigras , luzerne, klaver en sorghum. In totaal werken er 13 mensen op het bedrijf. Jesus is de hoofdmanager.
Er wordt 2x per dag gemolken. Rond half 12 ‘s ochtends en half 12 ‘s avonds, omdat ‘s avonds de stroom 66% goedkoper is. Een melkbeurt duurt 4 uur. De kostprijs is 28 dollar per 100 kg, en brengt momenteel 35 dollar per 100 kg op.
Op het jongvee gebruikt hij sperma van Jerseystieren, dit omdat deze nog niet groot genoeg zijn voor Holstein. Op de koeien gebruikt hij Holstein. Sperma word gekocht in Nederland (CRV) en Nieuw Zeeland.
We kregen van Alvaro een tour over zijn bedrijf. We begonnen bij de melkstal en melkvee. De gewassen, droge koeien, jongvee en vleesvee zijn we langsgegaan met drie auto’s, een deel van ons in de bak achterin.
We hebben een interessante dag gehad, veel gediscussieerd met de boeren en veel gezien. We hebben een heldere blik gekregen van de melkveehouderij en akkerbouw in Uruguay van deze personen.
Begin van de avond zijn we vertrokken naar ons volgende hotel, in Punta del Este.
Otto en Gidion
Fadisol zaden en zwemmen in de Río de la Plata
Vanuit Trinidad zijn we vertrokken naar zaadhandel en teeltbedrijf Fadisol. Dit bedrijf teelt en handelt in zaden voor de gewassen als soja, sudangras, luzerne en andere voedergewassen. Fadisol heeft 3000 ha in eigen gebruik en huurt nog een aantal duizenden hectares bij van lokale boeren. Hierop hebben ze verschillende proefvelden en productievelden, waar ze o.a. onderzoek doen naar plaatsspecifieke bemesting en plantafstand. Als voorbeeld: bij percelen waar mais verbouwd wordt, wordt gekeken naar de grond. Op de minder vruchtbare grond worden minder zaden gezaaid dan op de vruchtbare grond. Hier wordt dan ook rekening gehouden met de kunstmestgift en ook met gewasbescherming. De meeste gewassen zijn GMO, dit biedt veel voordelen op het gebied van gewasbescherming. Dit is wel echt een groot verschil met Nederland. Zonder GMO kunnen ze in Uruguay moeilijk gewassen telen. Het is lastig om GMO-vrije gewassen te telen omdat vrijwel alle toeleverende bedrijven vrijwel alleen GMO-zaden en gewasbeschermingsmiddelen verkopen. Fadisol heeft als eerste bedrijf ook GMO-vrije zaden te koop in Uruguay en dit biedt ook kansen voor de afzet in Europa om zo meer toegevoegde waarde te creëren.
Fadisol is een familiebedrijf en is opgericht eind jaren 70. Er werken circa 100 mensen verdeeld over drie vestigingen. De hoofdvestiging is in Ombúes de Lavalle. Dit ligt 70 kilometer vanaf de haven, wat erg gunstig is vanwege de export van zaden. Fadisol is tevens eigenaar van DSV Zaden en heeft in Nederland ook een vestiging. De grootste exportgebieden van Fadisol zijn China en Maleisië, en dan voornamelijk raapzaad naar Maleisië en Europa en soja naar China. Koolzaad en raaigraszaad wordt ook naar Nederland geëxporteerd.
Na het bezoek bij het bedrijf Fadisol, zijn we verder met de bus naar het zuiden gereisd. Naar een uurtje rijden kwamen we in de oudste stad van Uruguay aan, genaamd Colonia del Sacramento, vaak afgekort tot Colonia. Colonia is een stad in het zuidwesten van Uruguay, bij de Río de la Plata, tegenover Buenos Aires in Argentinië.
Hierbij een korte geschiedenis van het stadje, Colonia del Sacramento werd in 1680 gesticht door de Portugezen. Later werden die bevochten door de Spanjaarden, die zich hadden gevestigd op de tegenoverliggende oever in Buenos Aires. Het gezag over de kolonie bleef wisselen door toedoen van verdragen als het Verdrag van Madrid in 1750 en het Verdrag van San Ildefonso in 1777, totdat het in handen bleef van de Spanjaarden. Toen veranderde het weer naar Portugees gezag, en later naar dat van de Brazilianen in 1816, toen de gehele oostelijke oever (Banda Oriëntal) van Uruguay onderworpen was door de regering van Rio de Janeiro. Later werd het deel van het onafhankelijke Uruguay.
Momenteel is de stad uitgebreid naar het oosten, maar het oorspronkelijke gedeelte wordt nog steeds gekenmerkt door haar ongestructureerde, op het terrein aangepaste stratenplan, dat opgezet is door de Portugezen en keurig staat tegenover de bredere calles in het Spaanse gebied.
De historische delen van Colonia del Sacramento zijn benoemd door UNESCO tot Werelderfgoed.
Na het inchecken in het hotel, zijn we het stadje gaan verkennen en hebben we een rondleiding gehad door de oude stad. Nadat we de vuurtoren hebben beklommen zijn we wezen zwemmen in de rivier. En na een goede maaltijd midden in de stad hebben we de dag afgesloten met een goed glas lokaal bier.
Robert, Paul en Rakesh